ازدواج و تکمیل نصف دین
سؤال:
منظور رسول الله صلی الله علیه و آله چیست که می فرمایند:
«مَن تزوَّجَ فَقَد أحرز نصف دینه، فلیتق الله فی النصف الباقی»(جامع الاخبار، ص101)؛
هرکس ازدواج کند نصف دین خود را به دست آورده پس باید که از خدا بترسد از نصف دیگر دینش.
جواب:
بدین معنی است که با ازدواج «اُترُک نفسک»؛ خودت را نفی کن تا خدا را جای آن بیابی. چون شما برای تجلی نور الهی بیش از این نمی توانید کاری بکنید که خودتان را عقب بکشید تا خدا همه جا حاضر شود. اینکه می گویند «نیمی از راه دینداری را رفته است» به همین دلیل است که وقتی شما نفی خود کردید، نصف دیگر که حضور پروردگار است به لطف خدا واقع می شود. مثل اینکه با آزادشدن از رذائل نفسانی، زمینه تحقق ایمان به وجود می آید و نصف دیگر دین که تجلی انوار الهی است در قلب انسان تجلی می کند لذا در روایت داریم: «الطُّهرُ نصفُ الایمان»(بحار الانوار، ج77، ص237) ؛ نظافت یعنی پاک شدن از رذائل اخلاقی، نصف ایمان است.
وقتی با ازدواج خودخواهی ما فرونشست و روحیه ایثار در بستر خاص آن به صحنه آمد یکی از چهره های زیبای ایثار را قلب تجربه می کند و این موجب تمرین برای تحقق نحوه های دیگر ایثار در بسترهای دیگر زندگی خواهد شد، چون وقتی انسان مزه ایثار و نفی خودخواهی را در جایی چشید دوست دارد در جاهای دیگر نیز آن را تجربه کند.
لذا اگر دین را دو قسمت کنیم نیمه ای که به دست ماست ترک منیّت و خودخواهی است که با ازدواج محقق می شود، نیمه ی دیگرش که تجلی انوار الهی است با تقوا و رعایت دستورات شرع پدیدار می گردد.
به نقل از کتاب: زن آنگونه که باید باشد، از اصغر طاهرزاده.